Η ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ … ΣΤΟ ΚΑΡΤΕΡΙ

Όχι μα το… Θεό δεν είναι ψέμα. Όχι μα το … Δία δεν είναι όνειρο. Στο θεατράκι της «Καρτέρεζας» απολαύσαμε αρχαία τραγωδία. Αλήθεια ποιος να το φανταζόταν. Ο « Θωμάς και η παρέα του» μας χάρισαν ένα ακόμη υπέροχο βράδυ. Μας έφεραν στο Καρτέρι την Κλυταιμνήστρα από την …Αρχαία Ελλάδα και μας έπαιξαν την ιστορία της. Την ιστορία της οικογένειας των Ατρειδών που πραγματικά είναι γεμάτη αίμα , φόνους και αντεκδικήσεις.
Η βραδιά ήταν υπέροχη. Πεντακάθαρος ο ουρανός, φεγγάρι ολόγιομο και ηρεμία. Ξεκινώντας ο Ορέστης άπλωσε το χέρι του κατά το βοριά και μας είπε « πως βλέπει ένα μαύρο πουλί που είναι κακό σημάδι για την οικογένεια των Ατρειδών». Κατά τη διεύθυνση του χεριού του όμως … ήταν ο καρτερεζιώτης Γκιώνης. Νωρίς είχε πάρει θέση στο δέντρο δίπλα από το θέατρο. Πως βρέθηκε όμως εκεί στην κατάλληλη θέση, στην κατάλληλη ώρα ;. Ποιος τον έστειλε ;. Αλλά τι σημασία έχει ; Αυτός μοιρολογούσε φωνάζοντας μονότονα γκιών…γκιών…γκιών…αλί…αλί… και τρεις αλί…ίσως και για τους σημερινούς ανθρώπους με όσα βιώνουμε και με όσα μας περιμένουν…
Όποιος είχε την τύχη να γνωρίζει τον μύθο έζησε μία μυσταγωγία. Και ήμουν από τους τυχερούς. Αυτή την παράσταση δεν την έχανα με τίποτε.
Το έργο είναι δύσκολο για τους ηθοποιούς, ακριβώς επειδή η « υπόθεση είναι γνωστή». Οι ηθοποιοί παίζουν με τις εκφράσεις και τις συσπάσεις του προσώπου , με τις κινήσεις του κορμιού, με τις μεταμορφώσεις της φωνής τον θυμό, την λύπη, την εκδίκηση, την αγανάκτηση, την αγάπη, το μίσος , τον θάνατο, όλα τα ανάμεικτα συναισθήματα που αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Και όμως τα κατάφεραν όλοι. Πήγαν πολύ καλά.
Για τον κ. Θωμά Λιόλιο ο Ορέστης ήταν ένας ρόλος που του πήγαινε «γάντι». Ρόλος που είναι στο δικό του στοιχείο, που του ταιριάζει. Ιδανικός ερμηνευτής. Τι να γράψω.. Χαίρεσαι , καμαρώνεις από το γεγονός ότι είναι δικό μας παιδί και μάλιστα εξακολουθεί να κουβαλάει… την τρέλα του ….
Η κ. Ελένη Ντέτσικα ,ως Κλυταιμνήστρα, ήταν απλή, πειστική. Κατάφερε να περάσει τις μεταπτώσεις στα συναισθήματά της , τις ενοχές της ως γυναίκα, ως μητέρα, ως ερωμένη. Είναι σπουδαίο κεφάλαιο για το θέατρο του τόπου μας.
Είχαμε και δύο ευχάριστες εκπλήξεις.
Η πρώτη είναι ο κ. Βαγγέλης Γρηγ. Αθανασίου, ο Πηλάδης. Για πρώτη φορά είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και τα πήγε πολύ καλά. Αγνώριστος. Μπράβο. Έβαλε με πειθώ, με πειστικότητα το χεράκι του να γίνει …εκδικητής μητροκτόνος ο φίλος του ο… Θωμάς Ορέστης.
Η δεύτερη έκπληξη ήταν η κ. Τούλα Μπότσαρη, η Ηλέκτρα. Άριστη η επιλογή για τον ρόλο αυτό. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου, οι κινήσεις του κορμιού της φανέρωναν την χαροκαμένη αδελφή που τον πατέρα σκότωσε η μάνα της με τον εραστή της και απεγνωσμένα ζητούσε εκδίκηση «από χέρι αντρίκιο», από τον ίδιο τον αδελφό της. « Έβγαλε» τον πόνο , το μίσος, την δίψα για εκδίκηση. Συγχαρητήρια.
Οι κυρίες Μαρίνα Ιακωβίδου και Γεωργία Κολιούση υπέροχες τρωαδίτισσες δούλες. Θαρρώ πως βρίσκονται σε καλό δρόμο. Να συνεχίσουν, να κάνουν υπομονή. Στάθηκαν πολύ καλά και ήταν…πιστές δούλες.
Ο κ. Παναγιώτης Δάλλας δεν πρόλαβε να βγει στην σκηνή γιατί τον … καθάρισε μάνι-μάνι ο Θωμάς….συγγνώμη ο Ορέστης. Σύντομος ο ρόλος του. Ωστόσο είναι γνωστή η προσφορά του και οι ικανότητές του από προηγούμενα έργα .
Η σκηνοθεσία του κ. Θοδωρή Γκόγκου λιτή, απλή, δωρική, προσαρμοσμένη άριστα στις ανάγκες και στην ατμόσφαιρα του έργου.
Τα σκηνικά, η κατασκευή τους, η επιμέλεια παραγωγής και η μουσική επιμέλεια ήταν έργο ενός και μόνο ανθρώπου. Ποιος είναι αυτός ; Ο άνθρωπος-θέταρο ο κ. Θωμάς Λιόλιος …βεβαίως-βεβαίως. Η ψυχή της Θ.Σ.Π.Κ.Δ.Η. Με απλά, φθηνά υλικά έφτιαξε τα σκηνικά και όλοι μαζί τα στήνουν και τα… ξεστήνουν. Εξαίσια η μουσική επιλογή του. Πέρασε απαρατήρητη, συνόδευε σιωπηρά την πορεία της παράστασης. Σε αυτό βοήθησε και η μουσική συμμετοχή του κ. Γιώργου Γκόγκου.
Και αυτό το έργο ευτύχησε να το γράψει ο κ. Κωνσταντίνος Μπούρας . Άλλο ένα έργο –ποίημα. Ζήτησα από τα παιδιά να μου δώσουν όλο το κείμενο. Τον ευχαριστούμε που για μία ακόμη φορά εμπιστεύεται τη Θεατρική μας Ομάδα. Είναι μεγάλη τιμή.
Προσεγμένα, φτιαγμένα με μεράκι και κέφι η αφίσα και το πρόγραμμα από την κ. Αναστασία Σμυρόγλου. Είναι χαρά που ένα νέο κορίτσι αποφασίζει να επιστρέψει και να εργαστεί στον τόπο μας. Η συνεργασία με την θεατρική ομάδα θα την ωφελήσει πολύ. Θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της.
Κλείνοντας να μου επιτραπεί καλοπροαίρετα να επισημάνω τα εξής :
1. Περίμενα περισσότερο κόσμο. Έχω την αίσθηση ότι δεν ενημερώθηκε γρήγορα και σωστά με αφίσες , με το πρόγραμμα και γιατί όχι με… ντουντούκες. Δεν διαβάζουν όλοι εφημερίδα για να το γνωρίζουν. Στο δικό μου χωριό, την Πλαταριά, δεν το ήξερε κανένας . Νομίζω πως είναι απαραίτητη η συνεργασία σας με τους Δημάρχους ,με τους προέδρους των Τοπικών διαμερισμάτων και με τους Πολιτιστικούς Συλλόγους για να βρεθεί τρόπος να ενημερώνονται οι κάτοικοι. Αξίζετε … γαμώτο…περισσότερους θεατές…
2. Έχω την αίσθηση ότι οι θεατές περίμεναν κάτι άλλο . Νόμιζαν πως ήταν κωμωδία, όπως ο Πλούτος. Έχω την γνώμη ότι η ενημέρωση-επεξήγηση πριν την έναρξη θα έπρεπε να αναφερθεί στην… υπόθεση του έργου με λόγια απλά . Δηλαδή ποια ήταν η Κλυταιμνήστρα, ποιος ο Ορέστης, ο Πηλάδης, ο Αίγισθος. Τι συνέβη και έγινε το φονικό ; Ποιος σκότωσε ποιον και γιατί. Γιατί ο Ορέστης σκότωσε τον Αίγισθο και μετά την Κλυταιμνήστρα που ήταν η μάνα τους ; Και τα γράφω αυτά γιατί φεύγοντας άκουσα να λένε μερικοί πως… δεν κατάλαβαν και πολλά πράγματα.
3. Νομίζω πως καθυστέρησε πολύ η έναρξη της παράστασης , γεγονός που δυσανασχέτησε , ,και δικαίως ,τους θεατές. Δεν γνωρίζω τον λόγο. Ίσως είναι καλύτερα να αρχίζει η παράσταση έστω και με λιγότερους θεατές, σεβόμενοι αυτούς που έρχονται στην ώρα τους ή τουλάχιστον αμέσως μετά το… ακαδημαϊκό τέταρτο.
4. Το «φονικό του Αίγισθου» δεν έγινε μπροστά στους θεατές, δεν κατάλαβαν τι έγινε. Μήπως θα πρέπει την επόμενη φορά να… εκτελεσθεί λίγο πιο…έξω ; [ Ένας θεατής είπε …τι του έκαναν εκεί πίσω ;]

Ανεξάρτητα από τα προηγούμενα ξαναγράφω ότι έζησα ένα υπέροχο, αλησμόνητο βράδυ. Οι παιδικές αναμνήσεις από τη μια, λόγω της παρουσίας του Γκιώνη και η αρχαία τραγωδία από την άλλη στο θεατράκι Καρτερίου χάραξαν την 18 Ιουλίου 2007 με ανεξίτηλα γράμματα στην ψυχή μου, στο μυαλό μου , στην καρδιά μου . ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Ευχαριστίες και στον Δήμο Ηγουμενίτσας για την στήριξη της Θεατρικής Σκηνής. Από το 1982 μέχρι σήμερα έχουν παιχτεί 26 διαλεκτά έργα. Η προσφορά είναι πολύ σημαντική και εύχομαι να συνεχιστεί .
Δεν είμαι ….κριτικός θεάτρου. . Γράφω απλά όπως νιώθω, όπως ζω αυτά που μας προσφέρει η θεατρική ομάδα με τόσο κόπο και τόσες στερήσεις . Όλα είναι γραμμένα καλοπροαίρετα, με σεβασμό και αγάπη.
Συγχαρητήρια και στους χορηγούς. Στην εφημερίδα « ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ» και στο « ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ» .
[Σαν τελείωσε η παράσταση ένας –ένας φεύγαμε. Ο Γκιώνης έμεινε στη θέση του μοιρολογώντας … γκιων…γκιων…γκιων…αλί …αλί… και τρεις αλί για σας τους σημερινούς ανθρώπους που καταστρέψατε την γη σας… Πριν μπω στο αυτοκίνητο στάθηκα να τον ακούσω πάλι… και να τον καληνυκτήσω. Έφυγα για την Πλαταριά με πικρή γεύση στο στόμα , με παράπονο στην καρδιά] .

Χρήστος Στεφ. Ευαγγέλου
Πλαταριά 29 Ιουλίου 2007