ΚΑΙ Ο κ. ΣΑΙΞΠΗΡ ΣΤΟ …. ΚΑΡΤΕΡΙ

Θεατροχώρι λοιπόν το Καρτέρι. Τρεις θεατρικές παραστάσεις τούτο το καλοκαίρι στο Καρτέρι είναι πολύ, πάρα πολύ σημαντικό. Μπράβο σε όλους τους συντελεστές. Επιτέλους να δώσουμε, να παρουσιάσουμε όχι μόνο πανηγύρια και… σουβλάκια αλλά και θέατρο , εκθέσεις φωτογραφιών, ζωγραφικής κ.λπ.
Και πήγαν όλα καλά. Ανταποκρίθηκε ο κόσμος. Απόδειξη πως και η επαρχία διψά κάτι καλύτερο σε ποσότητα και ποιότητα αρκεί να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που να έχουν μεράκι και κυρίως τρέλα, « κουσούρι στο κεφάλι». Και φαίνεται πως υπάρχουν. Μην τους…. βαράτε.
Δεν ξέρω τι … πήρε ο κ. Σαίξπηρ από το … Καρτέρι , αλλά οι θεατές πήραν πολλά από την παράσταση.
Καλοβαλμένη, καλοπαιγμένη με χιούμορ και πολλά-πολλά μηνύματα η παράσταση. Μία παράσταση προσεγμένη, μία … σοβαρή κωμωδία. Ευρηματική και έξυπνη ιδέα του συγγραφέα ERHRAIM KISHON. Ο Σαίξπηρ έγραψε , ως γνωστό, το έργο « Ρωμαίος και Ιουλέτα» στο οποίο παρουσιάζει ένα μεγάλο, ιδανικό έρωτα όπου όλα είναι τέλεια, αψεγάδιστα. Έγινε παγκόσμια γνωστός με το έργο του και παίζεται ξανά και ξανά. Αυτά στο … χαρτί. Στη ζωή στην πραγματικότητα δεν έρχονται έτσι τα πράγματα. Έχουν περάσει τόσα χρόνια. Άλλαξαν όλα. Αυτές τις αλλαγές παρουσιάζει , θέλει να παρουσιάσει ο συγγραφέας. Στέλνει λοιπόν πίσω το φάντασμα του Σαίξπηρ για να διαπιστώσει ο ίδιος πως …. ζει σήμερα ο Ρωμαίος και η Ιουλέτα. Διαπιστώνει τα προβλήματα του ζευγαριού, των ζευγαριών και των γονιών με τα παιδιά , τις καθημερινές ιστορίες που ζούμε όλοι λίγο πολύ όλοι μας. Παρουσιάζεται μία σκιαγραφία της σημερινής κοινωνίας.
Από τη μια γελούσαμε και από την άλλη δαγκωνόμαστε, νιώθαμε τσίμπημα στη καρδιά και κουνούσαμε το κεφάλι.. Πέρα όμως από το γέλιο προβληματιστήκαμε. Πως ζούσαν επί … Σαίξπηρ ; Ήταν καλύτερα τότε ; Ήταν χειρότερα ; Όλα τα σημερινά επιτεύγματα, οι ανέσεις, οι πολυτέλειες βοήθησαν τον άνθρωπο ; Οι σχέσεις των ανθρώπων πως ήταν ; Είχαν το άγχος, τα αδιέξοδα που έχουμε σήμερα ; Ζούσαν και αυτοί για να δουλεύουν ή δούλευαν για να ζήσουν ; Αλλά τι ρωτώ, τι αναρωτιέμαι. Τότε είχαμε αφεντικά και δούλους….. Τελικά φύγαμε χαρούμενοι, ξαλαφρωμένοι γιατί οι εύστοχοι διάλογοι, τα ευτράπελα και το σωστό παίξιμο των ηθοποιών «έβγαλαν γέλιο».
Η σκηνοθεσία του κ. Θ. Γκόγκου σοβαρή, απλή , πικάντικη. Δασκαλεμένοι καλά οι ηθοποιοί τόνιζαν εκείνα τα σημεία που θεωρούνται το αλατοπίπερο της κάθε κωμωδίας. Μας κράτησε σε εγρήγορση με τις εναλλαγές από τις αγαπημένες στιγμές στο καυγά, από ένα υπονοούμενο στο άλλο χωρίς υπερβολές τονίζοντας τη δύναμη του θηλυκού από εποχή… Εύας μέχρι σήμερα.
Τα σκηνικά του κ. Α. Τσάτσου και του βοηθού του κ. Γ. Γκόγκου απλά και ταιριαστά . Καθένας με το κουστούμι του, τη φορεσιά του ανάλογα με το ρόλο του. Εκείνο το στιγμιαίο πέρασμα του … ημίγυμνου θηλυκού –διαβόλου από το παράθυρο θα μας μείνει …αξέχαστο .
Τα δύο ξωτικά μας άνοιξαν για καλά τα … μάτια. Που να κοιτάξεις ; Αριστερά την Ρούλα ή δεξιά την Ελένη ;Το ένα ξωτικό ποιο ξωτικό από το άλλο. Δεν χορταίναμε να τις βλέπουμε. Κορμιά μπαλαρίνας, ρυθμός, συγχρονισμός και βαμμένα μάτια … φωτιά. Δύο υπέροχα θηλυκά ξωτικά. Υπέροχη και η χορογραφία της κ. Ιωακειμέδου. Συγχαρητήρια στα δύο ξωτικά την κ. Ντέτσικα και στην κ. Ιωακειμίδου.
Ο κ. Θ. Γκόγκος είχε και την ευθύνη του φωτισμού. Τον ταίριασε άριστα στην σκηνοθεσία του. Φωτισμός εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε. Χαμηλός, απλός χωρίς να ενοχλεί, να υπερτονίζει .

Ο κ. Παπανικολάου –Ρωμαίος έπαιξε με απλότητα. Ήταν ο σύγχρονος άνδρας με τα καθημερινά προβλήματα, με τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τα… προτερήματα. Θαρρώ πως στάθηκε πολύ καλά. Είχε μία αμεσότητα και μας έγινε αμέσως… συμπαθής , οικείος με τα … προβλήματά του. Ήταν ένας από … εμάς τους άνδρες θεατές.
Η Κ. Ανδρεάδη- Ιουλιέτα γυναίκα σύγχρονη, πειστική δεν είχε καμία σχέση με την Ιουλέτα του …. Σαίξπηρ. Ανάμεσα σε ένα άνδρα , λίγο αδιάφορο και στην μοντέρνα κόρη προσπαθούσε να βρει άκρη. Δύσκολος ο ρόλος της αλλά τα πήγε καλά. Ζήτησε βοήθεια και από τον παπά.. Μάταιος κόπος . Ο παπάς είχε αλλού το …νου του.
Η κ. Μπάρμπα ήταν μία ….τροφαντή, σκανδαλιάρα υπηρέτρια. Ο ρόλος της πήγαινε γάντι. Χόρεψε στο ταψί το αφεντικό της τον Ρωμαίο. Και πως αλλιώς να κάνει ο καημένος ο Ρωμαίος..
Η κ. Ευστρατιάδη θαυμάσια, υπέροχη. Αυτή και αν ήταν διαβολοθήλυκο. Μέχρι και το φάντασμα Σαίξπηρ τρέλανε, το ξελόγιασε. Φινέτσα, τσαχπινιά, πρόκληση, τσαμπουκάς, θάρρος, θράσος όλα μαζί σε ένα μικροκαμωμένο κορίτσι της εφηβείας. Ταιριαστός ρόλος. Μπράβο .
Τον κ. Μπούγια σωστά τον διάλεξαν για παπά. Τα πήγε περίφημα. Έβγαλε γέλιο με τις κινήσεις του και τα λόγια του γιατί ουσιαστικά έτσι σκεπασμένος που ήταν δεν μπορούσε να παίξει με το πρόσωπο, με μορφασμούς. Αλήθεια γιατί είχε τόσο χαμηλά τη … κατσούλα του ;
Ο κ. Γραμμένος με την μουσική του δεν μας… ενόχλησε. Ακουγόταν ευχάριστα και την άλλαζε ανάλογα με τις εναλλαγές και τις καταστάσεις που προέκυπταν.. Με τέτοια μουσική και τέτοιο χορό από τη Ρούλα και την Ελένη ήθελα να πεταχτώ και να μπω ανάμεσά τους και να «χορέψω , να χορέψω» και όσο άντεχα…
Άφησα τελευταίο τον κ .Σαίξπηρ φάντασμα… κ. Θωμά Λιώλιο. «Θωμά σού βγάζω το καπέλο». Είσαι το καμάρι μας, ο θησαυρός της Θεσπρωτίας. Μας τρέλανες κ. Θωμά… Σαίξπηρ. Δεν σου έλειπε τίποτε. Απλά σε θαυμάζαμε για μία ακόμη φορά. Τι να πω , τι να γράψω για σένα. Να σε έχει ο Θεός καλά και να μη σου αφήσει το πάθος σου για το θέατρο, αυτή τη γλυκιά σου κουζουλάδα.
Παράσταση του « ΘΕΑΤΡΟΥ ΠΟΛΥΘΈΑΜΑ» των Ιωαννίνων πρώτη φορά παρακολούθησα. Είμαι χαρούμενος, ευχαριστημένος με τη δουλειά τους. Συγχαρητήρια σε όλους. Τους ευχαριστούμε που έπαιξαν σε ένα χωριό του τόπου μας. Συγχαρητήρια και για τους χορηγούς και το Δήμο Μαργαριτίου. Ακόμη πρέπει να επισημάνω και την απλή, κατατοπιστική εισαγωγή, ενημέρωση για την « υπόθεση του έργου» που μας έκανε ο κ. Βαγγέλης Γρ. Αθανασίου. Μας βοήθησε πάρα πολύ και τον ευχαριστούμε. Ήταν απαραίτητο και «καλόν είναι» να καθιερωθεί.
Η χαρά μου είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί στο θίασο συμμετέχουν και … δικά μας παιδιά από την Ηγουμενίτσα. Για τους υπολοίπους γράφω για πρώτη φορά. Τους επισημαίνω ότι δεν είμαι κριτικός θεάτρου. Απλά μου αρέσει το θέατρο και ,ως απλός θεατής, γράφω τα συναισθήματά μου, γράφω με την ψυχή μου , με την καρδιά μου. Γράφω αυτά που ένιωσα. Παρακαλώ λοιπόν να με …κρίνουν με επιείκεια.
Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους και σας περιμένουμε με νέες παραστάσεις. Και εγώ πάντα κοντά σας.
Χρήστος Στεφ. Ευαγγέλου
Πλαταριά 22 Αυγούστου 2007.

Η ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ … ΣΤΟ ΚΑΡΤΕΡΙ

Όχι μα το… Θεό δεν είναι ψέμα. Όχι μα το … Δία δεν είναι όνειρο. Στο θεατράκι της «Καρτέρεζας» απολαύσαμε αρχαία τραγωδία. Αλήθεια ποιος να το φανταζόταν. Ο « Θωμάς και η παρέα του» μας χάρισαν ένα ακόμη υπέροχο βράδυ. Μας έφεραν στο Καρτέρι την Κλυταιμνήστρα από την …Αρχαία Ελλάδα και μας έπαιξαν την ιστορία της. Την ιστορία της οικογένειας των Ατρειδών που πραγματικά είναι γεμάτη αίμα , φόνους και αντεκδικήσεις.
Η βραδιά ήταν υπέροχη. Πεντακάθαρος ο ουρανός, φεγγάρι ολόγιομο και ηρεμία. Ξεκινώντας ο Ορέστης άπλωσε το χέρι του κατά το βοριά και μας είπε « πως βλέπει ένα μαύρο πουλί που είναι κακό σημάδι για την οικογένεια των Ατρειδών». Κατά τη διεύθυνση του χεριού του όμως … ήταν ο καρτερεζιώτης Γκιώνης. Νωρίς είχε πάρει θέση στο δέντρο δίπλα από το θέατρο. Πως βρέθηκε όμως εκεί στην κατάλληλη θέση, στην κατάλληλη ώρα ;. Ποιος τον έστειλε ;. Αλλά τι σημασία έχει ; Αυτός μοιρολογούσε φωνάζοντας μονότονα γκιών…γκιών…γκιών…αλί…αλί… και τρεις αλί…ίσως και για τους σημερινούς ανθρώπους με όσα βιώνουμε και με όσα μας περιμένουν…
Όποιος είχε την τύχη να γνωρίζει τον μύθο έζησε μία μυσταγωγία. Και ήμουν από τους τυχερούς. Αυτή την παράσταση δεν την έχανα με τίποτε.
Το έργο είναι δύσκολο για τους ηθοποιούς, ακριβώς επειδή η « υπόθεση είναι γνωστή». Οι ηθοποιοί παίζουν με τις εκφράσεις και τις συσπάσεις του προσώπου , με τις κινήσεις του κορμιού, με τις μεταμορφώσεις της φωνής τον θυμό, την λύπη, την εκδίκηση, την αγανάκτηση, την αγάπη, το μίσος , τον θάνατο, όλα τα ανάμεικτα συναισθήματα που αλλάζουν από τη μία στιγμή στην άλλη. Και όμως τα κατάφεραν όλοι. Πήγαν πολύ καλά.
Για τον κ. Θωμά Λιόλιο ο Ορέστης ήταν ένας ρόλος που του πήγαινε «γάντι». Ρόλος που είναι στο δικό του στοιχείο, που του ταιριάζει. Ιδανικός ερμηνευτής. Τι να γράψω.. Χαίρεσαι , καμαρώνεις από το γεγονός ότι είναι δικό μας παιδί και μάλιστα εξακολουθεί να κουβαλάει… την τρέλα του ….
Η κ. Ελένη Ντέτσικα ,ως Κλυταιμνήστρα, ήταν απλή, πειστική. Κατάφερε να περάσει τις μεταπτώσεις στα συναισθήματά της , τις ενοχές της ως γυναίκα, ως μητέρα, ως ερωμένη. Είναι σπουδαίο κεφάλαιο για το θέατρο του τόπου μας.
Είχαμε και δύο ευχάριστες εκπλήξεις.
Η πρώτη είναι ο κ. Βαγγέλης Γρηγ. Αθανασίου, ο Πηλάδης. Για πρώτη φορά είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και τα πήγε πολύ καλά. Αγνώριστος. Μπράβο. Έβαλε με πειθώ, με πειστικότητα το χεράκι του να γίνει …εκδικητής μητροκτόνος ο φίλος του ο… Θωμάς Ορέστης.
Η δεύτερη έκπληξη ήταν η κ. Τούλα Μπότσαρη, η Ηλέκτρα. Άριστη η επιλογή για τον ρόλο αυτό. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου, οι κινήσεις του κορμιού της φανέρωναν την χαροκαμένη αδελφή που τον πατέρα σκότωσε η μάνα της με τον εραστή της και απεγνωσμένα ζητούσε εκδίκηση «από χέρι αντρίκιο», από τον ίδιο τον αδελφό της. « Έβγαλε» τον πόνο , το μίσος, την δίψα για εκδίκηση. Συγχαρητήρια.
Οι κυρίες Μαρίνα Ιακωβίδου και Γεωργία Κολιούση υπέροχες τρωαδίτισσες δούλες. Θαρρώ πως βρίσκονται σε καλό δρόμο. Να συνεχίσουν, να κάνουν υπομονή. Στάθηκαν πολύ καλά και ήταν…πιστές δούλες.
Ο κ. Παναγιώτης Δάλλας δεν πρόλαβε να βγει στην σκηνή γιατί τον … καθάρισε μάνι-μάνι ο Θωμάς….συγγνώμη ο Ορέστης. Σύντομος ο ρόλος του. Ωστόσο είναι γνωστή η προσφορά του και οι ικανότητές του από προηγούμενα έργα .
Η σκηνοθεσία του κ. Θοδωρή Γκόγκου λιτή, απλή, δωρική, προσαρμοσμένη άριστα στις ανάγκες και στην ατμόσφαιρα του έργου.
Τα σκηνικά, η κατασκευή τους, η επιμέλεια παραγωγής και η μουσική επιμέλεια ήταν έργο ενός και μόνο ανθρώπου. Ποιος είναι αυτός ; Ο άνθρωπος-θέταρο ο κ. Θωμάς Λιόλιος …βεβαίως-βεβαίως. Η ψυχή της Θ.Σ.Π.Κ.Δ.Η. Με απλά, φθηνά υλικά έφτιαξε τα σκηνικά και όλοι μαζί τα στήνουν και τα… ξεστήνουν. Εξαίσια η μουσική επιλογή του. Πέρασε απαρατήρητη, συνόδευε σιωπηρά την πορεία της παράστασης. Σε αυτό βοήθησε και η μουσική συμμετοχή του κ. Γιώργου Γκόγκου.
Και αυτό το έργο ευτύχησε να το γράψει ο κ. Κωνσταντίνος Μπούρας . Άλλο ένα έργο –ποίημα. Ζήτησα από τα παιδιά να μου δώσουν όλο το κείμενο. Τον ευχαριστούμε που για μία ακόμη φορά εμπιστεύεται τη Θεατρική μας Ομάδα. Είναι μεγάλη τιμή.
Προσεγμένα, φτιαγμένα με μεράκι και κέφι η αφίσα και το πρόγραμμα από την κ. Αναστασία Σμυρόγλου. Είναι χαρά που ένα νέο κορίτσι αποφασίζει να επιστρέψει και να εργαστεί στον τόπο μας. Η συνεργασία με την θεατρική ομάδα θα την ωφελήσει πολύ. Θα γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της.
Κλείνοντας να μου επιτραπεί καλοπροαίρετα να επισημάνω τα εξής :
1. Περίμενα περισσότερο κόσμο. Έχω την αίσθηση ότι δεν ενημερώθηκε γρήγορα και σωστά με αφίσες , με το πρόγραμμα και γιατί όχι με… ντουντούκες. Δεν διαβάζουν όλοι εφημερίδα για να το γνωρίζουν. Στο δικό μου χωριό, την Πλαταριά, δεν το ήξερε κανένας . Νομίζω πως είναι απαραίτητη η συνεργασία σας με τους Δημάρχους ,με τους προέδρους των Τοπικών διαμερισμάτων και με τους Πολιτιστικούς Συλλόγους για να βρεθεί τρόπος να ενημερώνονται οι κάτοικοι. Αξίζετε … γαμώτο…περισσότερους θεατές…
2. Έχω την αίσθηση ότι οι θεατές περίμεναν κάτι άλλο . Νόμιζαν πως ήταν κωμωδία, όπως ο Πλούτος. Έχω την γνώμη ότι η ενημέρωση-επεξήγηση πριν την έναρξη θα έπρεπε να αναφερθεί στην… υπόθεση του έργου με λόγια απλά . Δηλαδή ποια ήταν η Κλυταιμνήστρα, ποιος ο Ορέστης, ο Πηλάδης, ο Αίγισθος. Τι συνέβη και έγινε το φονικό ; Ποιος σκότωσε ποιον και γιατί. Γιατί ο Ορέστης σκότωσε τον Αίγισθο και μετά την Κλυταιμνήστρα που ήταν η μάνα τους ; Και τα γράφω αυτά γιατί φεύγοντας άκουσα να λένε μερικοί πως… δεν κατάλαβαν και πολλά πράγματα.
3. Νομίζω πως καθυστέρησε πολύ η έναρξη της παράστασης , γεγονός που δυσανασχέτησε , ,και δικαίως ,τους θεατές. Δεν γνωρίζω τον λόγο. Ίσως είναι καλύτερα να αρχίζει η παράσταση έστω και με λιγότερους θεατές, σεβόμενοι αυτούς που έρχονται στην ώρα τους ή τουλάχιστον αμέσως μετά το… ακαδημαϊκό τέταρτο.
4. Το «φονικό του Αίγισθου» δεν έγινε μπροστά στους θεατές, δεν κατάλαβαν τι έγινε. Μήπως θα πρέπει την επόμενη φορά να… εκτελεσθεί λίγο πιο…έξω ; [ Ένας θεατής είπε …τι του έκαναν εκεί πίσω ;]

Ανεξάρτητα από τα προηγούμενα ξαναγράφω ότι έζησα ένα υπέροχο, αλησμόνητο βράδυ. Οι παιδικές αναμνήσεις από τη μια, λόγω της παρουσίας του Γκιώνη και η αρχαία τραγωδία από την άλλη στο θεατράκι Καρτερίου χάραξαν την 18 Ιουλίου 2007 με ανεξίτηλα γράμματα στην ψυχή μου, στο μυαλό μου , στην καρδιά μου . ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Ευχαριστίες και στον Δήμο Ηγουμενίτσας για την στήριξη της Θεατρικής Σκηνής. Από το 1982 μέχρι σήμερα έχουν παιχτεί 26 διαλεκτά έργα. Η προσφορά είναι πολύ σημαντική και εύχομαι να συνεχιστεί .
Δεν είμαι ….κριτικός θεάτρου. . Γράφω απλά όπως νιώθω, όπως ζω αυτά που μας προσφέρει η θεατρική ομάδα με τόσο κόπο και τόσες στερήσεις . Όλα είναι γραμμένα καλοπροαίρετα, με σεβασμό και αγάπη.
Συγχαρητήρια και στους χορηγούς. Στην εφημερίδα « ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ» και στο « ΡΑΔΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ» .
[Σαν τελείωσε η παράσταση ένας –ένας φεύγαμε. Ο Γκιώνης έμεινε στη θέση του μοιρολογώντας … γκιων…γκιων…γκιων…αλί …αλί… και τρεις αλί για σας τους σημερινούς ανθρώπους που καταστρέψατε την γη σας… Πριν μπω στο αυτοκίνητο στάθηκα να τον ακούσω πάλι… και να τον καληνυκτήσω. Έφυγα για την Πλαταριά με πικρή γεύση στο στόμα , με παράπονο στην καρδιά] .

Χρήστος Στεφ. Ευαγγέλου
Πλαταριά 29 Ιουλίου 2007